MARCHO



                   Marcho triste, 
                   profundamente triste, 
                   vacío de alientos,
                   huérfano de tí

                   Dejo atrás tu rostro,
                   tu áspero cuerpo,
                   tu ruido interior
                   apagó mis versos

                   Olvídate de mi pecho
                   de su sustento
                   llegó y anidó en el
                   el crudo invierno

                   Tu anecdótico amor
                   yace tibio en mí,
                   el tranquilo desamor
                   invade apenas mi sueño

                   Esperaré paciente
                   otro inquieto amor
                   donde aparcar mi mente
                   junto a mis besos
                   donde encuentre calidez
                   y respeto sincero
                   donde heche raices
                   mi corazón entero

                

No hay comentarios: